وبلاگ بدون اسم

"دستاتم بنداز پايين ، شُل ِ شُل" و همزمان دستش رو گذاشت رو شونه هاي پسري كه رو صندلي روبروش نشسته بود و چشمهاش رو بسته بود .

"حالا من آروم تا ده ميشمرم ، ببين نه خوابت ميبره نه از اين ك.س شرا كه تو فيلما نشون ميدن ، اين شمارش فقط واسه تمركزه دوتامونه ، خوب؟"

پسر با چشمهاي بسته سرش رو بالا و پايين كرد و گفت "اوهوم"

"خيلي خوب" و دستش رو آروم از روي شونه هاي پسر برداشت و شروع كرد به شمردن .

"يك...دو...سه..."به هفت كه رسيد دستهاش رو از هم باز كرد و عين دختر بچه هايي كه تومدرسه دكلمه ميخونن تا ميتونست به پشتش كشيدشون .

"...ده ، آماده اي؟"

"اوهوم"

با هر دو دست محكم از دو طرف زد تو گوشش ودويد .

----------------

عادل نوشت : عادل جان فرذوسي پور عزيز ، اگر غير از اين با برنامه ات ميكردند عجيب بود . نكند انتظار داشتي برنامه ات سر وقت و بدون تاخير شروع شود ، اس ام اس ها هم مثل قبل برايت گُر و گُر برسند و به هر جا هم كه دلت ميخواست تلفن كني و چه و چه ؟ نه برادر ، اينجوريها نيست ، اينقدر هم ناراحتي و آه بلند كشيدن و بغض كردن ندارد ، اون چند ميليوني كه هر دوشنبه پاي برنامه ات مينشستند ، امشب هم نشسته بودند ، خيالت تخت!

به قول خودت اگر عمري بود و ميشد روي آن صندلي از حق و حقانيت دفاع كني ، بيا و اجرا كن ، اگر هم عمرش بود اما صندلي امكان حركت تدافعي نداشت بيا و مثل امشب هيچ نگو ! خلاصه شما بيا !