وبلاگ بدون اسم

اینجا که کارم تمام شود ، وسایلم را جمع میکنم ، از این ملت چرند گو خداحافظی هم نمیکنم . میروم تا یک جاهایی که همیشه با هم رفته‌ایم . میروم آنجاها مینشینم ،‌برای تو هم سیگار روشن میکنم . میروم مینشینم به فوت کردن پاهایم ، هنوز زخم پیاده‌روی‌های شبانه رویشان مانده . من نیستم . دلم خواست که باشم اما برف آنقدر زنده و سنگین بود که فقط به تجاوز فکر می‌کردیم . ما داستان‌هایی گفتیم و شنیدیم که فقط غروب چند سال به چند سال از زبان همین خودمان می‌شنود . ه

ما آنجا بودیم ، لاستیک‌ها گیر نکردند ، دست‌هامان گیر کردند . فکر کردم شاید اگر همینجا بمیریم می‌شود بهترین مرگ دنیا . دیگر کسی هم اگر پیدامان کند ما با هم بوده‌ایم و با هم مرده‌ایم ،‌فقط کاش هر دومان را می‌گذاشتند توی یک قبر .ه