وبلاگ بدون اسم

ساعت سه و بیست و سه دقیقه از دومین روز «لانگ ویک‌اند» است. لانگ ویک‌اند یک چیزی است که یا جمعه تعطیل است و یا دوشنبه و شما جای دو روز، سه روز تعطیل هستید. به این ترتیب به اندازه‌ی سه روز باید سر خود را بخارانید که چه گهی بخورم حالا تو این روز تعطیلی. اشتباه نکنید در خارج هم شما وقتی همان آدم سابق باشید، حوصله‌ی دیدن آدم‌ها را نخواهید داشت، مگر خواص. خواص هم به قول ِ خانم والده‌مان، مصدرِ آدم که نیستند دست به سینه نشسته باشند بگویی به‌شان بیایید من را انترتین کنید. بعد همین دیگر خلاصه. وضع قشنگی نیست.