اتاق

خوب که به اتاق دقت ميکني همه نشونه هاي شلختگي و بي برنامگي رو ميتوني ببيني.اما واقعيت اينه که هر دو نفري که توي اين اتاق زندگي ميکنن آدمهاي منظمي هستن.

هر روز کلاسهاي صبحشون رو خواب ميمونن.برنامه صبحانه منطمي دارن.اول آب جوش درست ميکنن ، بعد با دو تا چاي کيسه اي چاي رو آماده ميکنن ، با مقدار زيادي شکر شيرينش ميکنن و سيگار رو ناشتا همراه چاي دود ميکنن.

صورتشون رو يک روز در ميون اصلاح ميکنن و هيچ وقت افتر شيو و مام زير بغل و عطر و ادکلن فراموششون نميشه.

اولي حدودا هشت و دومي نه ساعت بعد از اينکه اتاق رو ترک ميکنن ، برميگردن. اولي با يک روزنامه وارد اتاق ميشه و دومي با يه مقدار خوراکي تا تلافي ناهار نخورده رو دربيارن.

يخچال اتاق فقط به مدت دو ساعت بعد از اينکه هر دو به اتاق ميرسن پره ، و زير سيگاري اتاق فقط شبها از فيلترهاي سيگار خالي ميشه.

هر دو حدودا روزي دو ساعت روزنامه ميخونن و هيچ وقت يادشون نميره که مقدار معتنابهي درس براي خوندن دارن.

هميشه صداي موسيقي توي اتاق شنيده ميشه اما اين موضوع کاملا براشون علي السويه محسوب ميشه .

با هم زياد صحبت ميکنن ؛ در مورد زندگي در مورد سياست در مورد ورزش ، شايد هم کمي در مورد آينده. اين آخري به ندرت پيش مياد.

از پنجره اتاق منظره زيبايي ديده ميشه اما کمتر پيش مياد که بيرون رو نگاه کنن.

شبها غذاي آماده ميخورن.

هر دو هميشه کتابي براي خوندن دارن و کتابهاي خونده شده روي يک ميز کنار اتاق روي هم چيده ميشن.

هر روز يک ربع تا نيم ساعت با خونواده و دوستان تلفني صحبت ميکنن و هر شب دير ميخوابن.

ميبينين همه چيز هميشه کاملا منظمه ، جاي هيچ چيز عوض نميشه ، همينطور زمان همه چيز هميشه ثابته.

اگه نشناسيشون فکر ميکني آدمهاي بي احساسي هستن اما اشتباه ميکني