پيرزن تمام مدت موزاييكهاي كف ايوان را جارو ميكشيد . خسته هم كه ميشد جدول حل ميكرد . ميگفت جدول حل كردن يادگار شوهر خدابيامرزش بوده . نميخوابيد ، هيچ ؛ تو بگو لحظه اي . امام زاده را هم كه ديگر پاك از ياد برده بود . تا ديروز كه جارو را آرام به ميله هاي كنج ايوان تكيه داد و رفت دراز كشيد رو به قبله .

6 comments:

  1. hala dge hame chio az yad mibare vo faghat be jadvalai ke gharare 2 nafari hal kone fekr mikone!

    rasti ghalebe ghabli ghashang tar bud!

    ReplyDelete
  2. :D
    نمی دونم چرا باش حس همدردی زدم
    :-"

    ReplyDelete
  3. The question is , was she thinking of her passed-away husband (whom she was gonna meet soon) in that moment , or was it just the cross word puzzles that reminded her of him?
    I donno why this question seems essential to me.
    By the way , did she leave at last , or woke up and continued sweeping?

    ReplyDelete
  4. شوهرو بگو که همه فکرو ذکرش حوران چشم سیاه بهشتی بود

    ReplyDelete
  5. تا بودش" فراموش شد"

    ReplyDelete
  6. من از اولش می دانستم که اینقدر به مرگ نزدیک شده
    ...گاهی اینطوریه دیگه

    ReplyDelete