وبلاگ بدون اسم

دور فرش وسط هال ميچرخيد و پاشنه ي دمپاييش هم ميكشيد رو زمين . به گوشه ها هم كه ميرسيد ميپريد .

ده دقيقه بعد رفت و وسط فرش به پشت دراز كشيد . دستهاش و پاهاش رو تا جاييكه ميشد از هم باز كرد و نفسش رو بلند داد بيرون .

"من؟" اينو با تعجب گفت و سرش رو به علامت انكار به چپ و راست تكون داد كه باعث شد گوشهاش بماله به فرش . . . "ميگم نه!" حالا اخم كرده بود و به سقف خيره مونده بود . . . "آره اونجوري ممكنه" ، گوشه ي راست لبش رو كشيد سمت بناگوش . . . "بسه ديگه" بلند شد و رفت روي كاناپه نشست . . . داد زد "بسّه!" و ريموت تلويزيون رو برداشت . . . "گفتم خفه شو!" و چشمهاش رو بست و دستش رو آورد بالا كه يعني ديگه كافيه .

دو سه ثانيه صبر كرد و دوباره نفسش رو با صدا داد بيرون . چشمهاش رو باز كرد و دكمه ي قرمز ريموت رو فشار داد .