وبلاگ بدون اسم

ميخواستم يه پست بگذارم بالا به قد و قواره ي برج ميلاد . نوشتمش هم . توش ناليده بودم و پر بود از آه و اشك و شكوه و ناسزا به دنيا و اظهار فاك آلودگي . شما كه نديدين و نخوندينش ، اما اينجوري براتون بگم كه مسلمان نشنود ، كافر نبيند . همين كه خواستم بگذارمش بالا تلفنم زنگ زد . ارسيا بود ! چند دقيقه صحبت باهاش تمام غم و اندوه دنيوي و رذالت (شايدم رذيلت) و بلاهت بشري رو از يادم برد . وقتي قطع كردم ، يه نگاه به اون متن بلند بالا انداختم و ياد اتاق سيصد و چهار خوابگاه سه افتادم ، با ميز وسطش و بزرگترين زير سيگاري ِ دنيا كه روش بود و منظره ي كوه وِ خودم و ارسيا و هزار خاطره ي ديگه . هيچي ديگه همه شو پاك كردم .